Boswachter & Specialized ambassadeur
Schaatsers op de fiets, daar kijken we al lang niet meer van op. Het is voor hen de perfecte training. Onze eigen Olympische kampioen Bart Swings spendeert wekelijks ook heel wat uren in het zadel. Zo ging het ook bij Hanne Tersmette, alleen liep dat ‘trainen’ danig uit de hand en ging ze fanatiek koersen. Hoe het allemaal begon en waarom ze dunne voor dikke banden ruilde, dat lees je hier.
Hanne, leg eens uit hoe je als schaatsster terecht kwam in klassiekers als Omloop het Nieuwsblad en Gent-Wevelgem?
“Sinds mijn 15de schaatste ik op redelijk hoog niveau en ging ik daarnaast fietsen als training. Ritjes van een uurtje met wat intervalletjes. Op een dag had ik samen met een vriendin het gekke idee om de cyclo van Luik-Bastenaken-Luik te rijden. We waren de afstand niet gewend, maar we hebben het gered, meer dood dan levend in de striemende regen. Toen ik rond m’n 24ste kampte met blessures bij het schaatsen, ging ik bij een team fietsen. In het begin moest ik elke wedstrijd lossen, tot ik bij de trainer van Roxane Knetemann terecht kwam. Toen begon het echt goed te gaan, jammer genoeg duurde dat niet lang. Ik ging net bij Jan Van Arckel rijden en heb denk ik net wat teveel van mijn lichaam gevraagd. Ik heb Colitis Ulcerosa, een chronische darmziekte, en die speelde heel erg op toen ik meer grote koersen ging rijden en meer trainingsuren maakte. Noodgedwongen stopte ik met wielrennen op hoog niveau.”
De switch: van dunne naar dikke banden
En toch zit je nu weer op de fiets, de mountainbike nota bene. Vanwaar de liefde voor de dikke banden?
“Dat is eigenlijk heel toevallig gegaan. Een jaar lang deed ik namelijk niks, m’n lijf was zo kapot dat ik m’n darmen niet meer onder controle kreeg. Stilaan ging ik weer wat paardrijden, maar fietsen, nee… Tot Natuurmonumenten - waar ik toen als boswachter werkte - ging samenwerken met Specialized. Zo ging het balletje aan het rollen. Ik kende het mountainbiken eigenlijk niet, maar kreeg een leuke fiets en stapte weer op. Nu ben ik hen ontzettend dankbaar dat ik dankzij hen de liefde voor fiets heb herontdekt. Intussen ben ik een jaar of zes trotse ambassadeur van het merk.”
“Dankzij Specialized herontdekte ik de liefde voor de fiets, daar ben ik hen ontzettend dankbaar voor.”
Je rijdt op Epic full suspension. Koos je bewust voor een fully?
“Voorheen reed ik met een hardtail, maar ik had vaak last van mijn onderrug. Specialized stelde voor om een fully te proberen. Het was meteen een match. Dit jaar mag ik zelfs met het topmodel rijden, een Epic S-Works, uitgerust met een Brain. Een heel lichte fiets met verbazingwekkend veel controle in de bochten. In het verleden koos ik wel eens voor een medium, al ging ik dit jaar voor maat S. Een betere keuze zo blijkt, want met een kleinere fiets durf ik me nog meer smijten in de bochten. Uitgerust met een stel Fast Trak banden heb ik nu dé perfecte grip in alle weersomstandigheden. De bike is met elektrisch schakelen echt het neusje van de zalm. Waar ik in het begin wat sceptisch was, moet ik toegeven dat ik zwaar onder de indruk ben. Schakelen gaat supersnel en de fiets ratelt nooit. Dit zou ik nu zelfs willen voor m’n racefiets ook.”
Helemaal iets anders dan, je ruilde destijds je baan in PR en communicatie voor een job als boswachter. Geen voor de hand liggende keuze, lijkt me?
“Voor mij was dat helemaal niet zo gek. Ondanks dat ik uit de stad kom, zijn mijn ouders echte buitenmensen. Ze sleepten ons altijd mee de natuur in, vlotten bouwen, fietsen, schaatsen, …
Maar je moet toch iets studeren en dus koos ik voor een studie Communicatiewetenschappen. Op dat moment was ik daar zo niet mee bezig, ik zou toch topsporter worden. Maar toen ik de topsportdroom zag vervliegen, besefte ik me dat ik uit mijn werk bij een pr-bureau ook weinig voldoening haalde.
Toen dacht ik: ik wil iets doen voor de natuur, als communicatiedeskundige bij Greenpeace of zo. Op een dag kwam ik een vacature van boswachter tegen bij Natuurmonumenten. Ze zochten iemand met een wat commerciëlere blik, nu dat heb ik wel. Ik trok mijn stoute schoenen aan en ging ter plaatse een elevator pitch geven. Die viel duidelijk in goede aarde, want ik had de job.”
Wat moeten we ons voorstellen bij de job van boswachter?
“Ik zet me vooral in om natuurbeleving te stimuleren, mensen naar buiten te trekken en tips te geven. Wanneer staan welke bloemen in bloei? Welke vogels kom je zoal tegen? Zo maak je mensen warm voor natuur en gaan ze er ook zuinig mee om. Momenteel werk ik vooral voor het kennisinstituut Vogelbescherming Nederland, in een adviserende rol. Hoe maken we steden en dorpen groener en daardoor voor zowel mensen als dieren leefbaarder?”
“Dat is het mooie van MTB tegenover de racefiets, je bent diep in de natuur. Het is een veel intensere manier om sport & natuur te beleven, weg van de massa.”
Kijk je nu dan ook anders naar de natuur als je op de MTB zit?
“Zeker, ik denk ook dat dat de reden is waarom Specialized me gevraagd heeft om mee te gaan fietsen met hun achterban. Ik kan vertellen over de diersoorten en de beplanting die we tegenkomen onderweg. Dat is het mooie van MTB tegenover de racefiets, je bent diep in de natuur. Het is een veel intensere manier om sport & natuur te beleven, weg van de massa.”
MTB: snelle manier van natuur beleven
Een zeer actuele discussie, door corona nog uitvergroot, is of mountainbikers schade toebrengen aan de natuur. Terwijl wij mountainbikers doorgaans grote natuurliefhebbers en buitenmensen zijn. Hoe sta jij daar tegenover?
“Ja, dat is een blijvende discussie. Iedereen beleeft de natuur op z’n eigen manier, al lijkt er weinig respect voor de snelle manier van natuur beleven. Ik denk dat het goed is dat mensen zich realiseren dat de mountainbike routes worden aangelegd in samenspraak met natuurorganisaties. Er wordt gekeken waar het kan, zodat planten en dieren er zo min mogelijk hinder van ondervinden. Er is een steeds mooier netwerk van routes, met respect voor natuur. Voor wandelaars en ruiters gelden ook regels, ze hebben niet meer recht op natuur. Er ontstaan vooral problemen als verschillende doelgroepen elkaar kruisen op routes. En het is maar net in welke modus je zit, die bepaalt hoe je naar anderen kijkt. Dat merk ik ook aan mezelf, ik rijd graag paard, ga graag hardlopen of wandelen met de honden. Wat je op dat moment doet, bepaalt je perceptie. Wat meer respect voor elkaar, zou fijn zijn.”
Welke MTB-skills wil je graag nog verbeteren?
“Oh, ik ben helemaal niet technisch. Ik heb wel de Alpentour Trophy en BEMC gedaan, maar dan ging ik helemaal dood van de angst. Wortels ben ik niet goed in, niet naar boven en niet naar beneden. Dus dat soort obstakels wil ik wel leren. En dat is net het leuke aan MTB, je kan altijd techniek blijven bijleren, net zoals in het schaatsen.”
Afspraak binnenkort, Hanne, voor een ritje met heel wat boomwortels :-)
Opmerkingen